Drogi Księże Arcybiskupie, metropolito poznański,
Umiłowani Siostry i Bracia,
Poznaniacy
Mieszkańcy grodu Przemysława
Wezwanie poznańskiej katedry świętych apostołów Piotra i Pawła, przypomina nam ten czas w historii Kościoła, gdy nowe narody Europy przy budowie swoich katedr, otrzymywały od rzymskich biskupów wezwania dla katedr, to jest imiona apostołów Jezusa Chrystusa. Gdy uświadamiamy sobie znaczenie Poznania w historii Polski, czy też Wielkopolski, to rozumiemy, że poświęcenie katedry książętom apostolskim Piotrowi i Pawłowi jest wielce znaczącym symbolem i gestem. Oczywiście ma to związek również ze znaczeniem Złotej Kaplicy, która łączy nasze narody, przede wszystkim na poziomie duchowym, z wielką misją świętego Wojciecha. Wiemy, że tradycja świętego Wojciecha tworzy jeden z podstawowych fundamentów duchowej i politycznej historii Polski. Dwaj apostolscy książęta, święty Piotr i święty Paweł, przypominają nam również podwójny wymiar, z którym nasz Kościół rzymskokatolicki wstępuje do historii. Z jednej strony jest to misja, i wszelkiego rodzaju działania Kościoła, który kieruje się zarówno przesłaniem ewangelicznym o Bożym Królestwie, jak także wnosi do życia Kościoła i społeczeństwa wyjątkowe narzędzie jakim jest rzymskie prawo. Prawo jako takie, jakby przypominało wyrównaną i raczej konserwatywną postawę apostoła Piotra w stosunku do współczesnego mu społeczeństwa, i do samego życia Kościoła.
Z drugiej strony apostoł Paweł przypomina ów prorocki charyzmat, który przekracza granice nadmiernej troski o dokładne przestrzeganie prawa i przepisów. I ma odwagę, jako człowiek nowej ery, położyć w swoim występowaniu nacisk właśnie na ów prorocki charyzmat. Przełamuje w ten sposób przestarzałe zwyczaje i jednocześnie w twórczy sposób łączy tradycyjne pierwiastki. I potrafi ukazać je w dialogu z ówczesną kulturą helleńską. Działalność tych dwóch mężów wzbogaciła Kościoły nowych narodów, które tworzyły Europę drugiego tysiąclecia, o bogaty potencjał, jaki był z kolei tworzony z akcentowaniem sensu porządku, i prawa, jak i z akcentowaniem znaczenia wolności konfrontowanej z odpowiedzialnością. Gdy przyjrzymy się historii Polski, to uświadomimy sobie, jak długa droga prowadziła od chwili rozpadu Rzeczpospolitej Polskiej - spowodowanego nieodpowiedzialnymi postawami.
Ale i z drugiej strony, musimy dostrzec polskich świętych, z Królową Polski, Panną Marią na czele.
Nasze Kościoły, w środkowej i wschodniej Europie, dzisiaj wolne, po dwudziestu pięciu latach znowu stoją na swoistym, nowym rozdrożu. Pokolenie wielkiego papieża, świętego Jana Pawła drugiego – to są dzisiaj dojrzali ludzie. A teraz na was, dojrzałych i dorosłych, kobietach i mężczyznach w średnim wieku, spoczywa los polskiego narodu. Poczucie odpowiedzialności nie tylko daje człowiekowi świadomość wewnętrznej łączności z tradycją, z życiem poprzedzających pokoleń. Ale postuluje i zakłada wolność. Nie będzie to droga łatwa.
Spróbujmy uświadomić sobie wielki potencjał naszego Kościoła w Polsce, który w tak złożonych i trudnych czasach darował Kościołowi powszechnemu i światu Jana Pawła drugiego. Nie wystarczy tylko wspominać i przypominać sobie przy okazji uroczystości jego osobę i dzieła które wykonał. Kościół w postkomunistycznych krajach czeka czas jakieś duchowej inwentury, rachunku sumienia, ale także odpowiedzialności za życie drugich. Polski naród w czasie drugiej wojny światowej doświadczył dwukrotnie zdrady judaszowej. I pomimo tego, to ten naród dał impuls i wspomagał walkę o powrót prawdziwej wolności. W Rzymie apostołów Piotra i Pawła, na papieskim tronie był syn polskiego narodu Jan Paweł drugi. Przypominając sobie spotkania z nim i jego wezwania, chcemy wszyscy wspólnie, z wami, być wierni owemu duchowemu przyrzeczeniu, które jemu, Janowi Pawłowi drugiemu - złożyliśmy.
+Dominik kardinál Duka
Další odkazy:
